Το Καστελλόριζο
Το Καστελλόριζο είναι ένα μικρό ελληνικό νησί που βρίσκεται στην ανατολική Μεσόγειο, περίπου 2 χιλιόμετρα από τις ακτές της Τουρκίας. Είναι το ανατολικότερο νησί της Ελλάδας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το νησί ανήκει στον δήμο Μεγίστης, ο οποίος ανήκει στην περιφερειακή ενότητα Ρόδου.
Το Καστελλόριζο έχει πληθυσμό περίπου 500 κατοίκους και είναι γνωστό για τα γραφικά σπίτια και τα στενά δρομάκια του. Το νησί έχει μακρά ιστορία και κάποτε ήταν σημαντικό λιμάνι στην ανατολική Μεσόγειο. Σήμερα, είναι ένας δημοφιλής τουριστικός προορισμός γνωστός για τα καταγάλανα νερά και τη γοητευτική του ατμόσφαιρα.
Το Καστελλόριζο φιλοξενεί επίσης μια σειρά από ιστορικές τοποθεσίες και πολιτιστικούς χώρους,
συμπεριλαμβανομένου του μεσαιωνικού κάστρου Castello Rosso, που έδωσε το όνομά του στο νησί.
Το νησί είναι ένα γαλήνιο και ήρεμο μέρος, με έντονη την κοινότητα να έχει χαρακτήρα οικογένειας και πλούσια πολιτιστική κληρονομιά.
Αρχιτεκτονική
Τα παραδοσιακά σπίτια του Καστελλόριζου κάποτε φιλοξενούσαν περίπου 1.500 οικογένειες στο νησί. Τα σπίτια αυτά δίνονταν συνήθως ως προίκα σε κόρες και κατασκευάζονταν με υλικά που εισάγονταν από τη Μικρά Ασία και τη Δύση. Τα σπίτια είναι κατασκευασμένα από πέτρα, με ξύλινα πατώματα και διαθέτουν δίρριχτη στέγη και αέτωμα στην πρόσοψη. Η κάτοψη είναι ορθογώνια και τυπικά καλύπτει έκταση 40-50 τετραγωνικών μέτρων.
Στο ισόγειο υπήρχε συχνά εμπορικός ή αποθηκευτικός χώρος και ξεχωριστή είσοδος με σκάλα που οδηγούσε στον πρώτο όροφο. Το ισόγειο ήταν επίσης συχνά χτισμένο πάνω από μια θολωτή στέρνα για τη συλλογή του νερού της βροχής από την οροφή. Στην ανοιχτή διάταξη του ισογείου, υπήρχε συνήθως μια κεντρική ξύλινη στήλη που στήριζε μια μεγάλη μεσαία δοκό και μικρότερα δοκάρια ως μέρος της δομικής στήριξης του πρώτου ορόφου.
Ο πρώτος όροφος είχε συνήθως ένα χολ κατά μήκος της πρόσοψης για την υποδοχή των επισκεπτών και ένα μικρότερο δωμάτιο με τζάκι προς το πίσω μέρος του σπιτιού για ζεστασιά τα κρύα βράδια του χειμώνα. Η επίπλωση ήταν ελάχιστη, με τους ανθρώπους να κοιμούνται σε στρώματα στο πάτωμα και να τρώνε ενώ κάθονταν σε χαλιά. Ανάμεσα στα λίγα κινητά έπιπλα ήταν ένας πάγκος με αποθηκευτικό χώρο από κάτω και μια χαμηλή, στρογγυλή τραπεζαρία. Η σταθερή επίπλωση περιελάμβανε ξυλόγλυπτα ράφια για την έκθεση διακοσμητικών πιάτων και άλλων πολύτιμων αντικειμένων, καθώς και ένα υπερυψωμένο τέμπλο με θρησκευτικό φανάρι μπροστά.
Τα σπίτια του Καστελλόριζου είχαν ξύλινα μπαλκόνια στην πρόσοψη. Τα σπίτια ήταν σοβατισμένα και βαμμένα σε αποχρώσεις της ώχρας, βαθύ κόκκινο και μπλε, ενώ το εσωτερικό είχε μεγαλύτερη γκάμα χρωμάτων.
Ιστορία
Το Καστελλόριζο έχει μακρά και πλούσια ιστορία.
Το νησί κατοικείται από τα αρχαία χρόνια και έχει παίξει σημαντικό ρόλο στην ιστορία της ανατολικής Μεσογείου.
Στην αρχαιότητα, το νησί ήταν γνωστό ως Μεγίστη και ήταν μέρος της Λυκίας, μιας συνομοσπονδίας πόλεων-κρατών στην αρχαία Ανατολία (σημερινή Τουρκία). Το νησί αργότερα κατακτήθηκε από τους Πέρσες, τους Πτολεμαίους και τους Ρωμαίους. Κατά τη βυζαντινή περίοδο το Καστελλόριζο έγινε σημαντικό λιμάνι και χρησιμοποιήθηκε ως ορμητήριο του βυζαντινού ναυτικού.
Τον 14ο αιώνα, το νησί κατακτήθηκε από τους Οσπιτάλιους Ιππότες, οι οποίοι έχτισαν το κάστρο Castello Rosso, το οποίο έδωσε στο νησί το σημερινό του όνομα. Το νησί αργότερα κατακτήθηκε από την Οθωμανική Αυτοκρατορία και παρέμεινε υπό Οθωμανική κυριαρχία μέχρι το τέλος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, όταν έγινε μέρος της Ελλάδας.
Κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, το νησί καταλήφθηκε από τους Ιταλούς και στη συνέχεια από τους Γερμανούς. Μετά τον πόλεμο το Καστελλόριζο έγινε μεγάλο λιμάνι και χρησιμοποιήθηκε ως ορμητήριο του ελληνικού ναυτικού.